vrijdag 30 december 2011
dinsdag 27 december 2011
No need to read
Dag lievekes
Ik heb een lastige periode achter de rug. Snel even een overzichtje van mijn afgelopen maanden. Heel positief zijn die niet, dus om jullie wat te sparen schrijf ik het kort neer :)
En om jullie er even aan te herinneren: de blogtitel says it all. No need to read.
Mijn neef besloot in september uit het leven te stappen. Op het moment van zijn verdwijning (ja, zo liep het, hij verdween...) wist de hele familie meteen hoe laat het was. Er werd wel een grootse zoekactie opgestart, het werd in de media gebracht maar stiekem wisten wij dat hopen niet meer nodig was. Hij vond geen rust en vrede. Ik hoop dat hij die nu wel heeft...
Een week na zijn verdwijning, op 11 september, kwam hij dan uiteindelijk "boven water". Dit was vooral een opluchting. Zo kon het rouwproces en het afscheid eindelijk beginnen.
Kort daarna ben ik een maand out geweest, waarvan ik één week in het ziekenhuis heb doorgebracht. Ik heb een zwakke rug, en 9 kansen op 10 heb ik door de emoties en stress een terugslag gekregen. Simpelweg door het tillen van een klein meisje, anderhalf jaar oud.
Sinds mijn 12 jaar heb ik last van hernia('s), en dat is er dus niet op vooruit gegaan. Ik heb een epidurale inspuiting gekregen, en de dag voor mijn verjaardag lieten ze mij dan uiteindelijk gaan met de woorden "we kunnen niets meer doen voor jou". Binnen de 10 jaar zal er operatief iets moeten gebeuren aan de tikkende tijdbom in mijn rug (woorden van de dokter). Fun fun fun!
Daarna nog een dikke 3 weken thuis in de zetel gelegen en me vooral nutteloos gevoeld. Ook leuk hoor dat ;)
Eens terug aan de slag op mijn stage kwam ik in een negatieve spiraal terecht. Eerst een whiplash door een duw in de rug, daarna een maag- en darmontsteking door de medicatie voor mijn rug, op dit moment vecht ik tegen een bronchitis en hij lijkt maar niet te beteren. Tot daar, ik overleef het wel.
2 december is mijn tante overleden. Een tante waar ik echt naar opkeek en veel aan had, een vrouw naar mijn hart...
Ze sukkelde al enkele jaren met kanker, maar tot juli van dit jaar leek "alles onder controle". Op reis in Noorwegen is ze zo ziek geworden dat de geneeskunde geen hoop meer had. "We hebben haar opgegeven", zo verwoordden ze het.
Het was een lange en ongelofelijk oneerlijke strijd die ze uiteindelijk noodgedwongen verloor. Lieve lieve tante, ik mis je zo hard. Geen dag gaat voorbij dat ik niet aan je denk, geen moment gaat voorbij dat je niet bij me bent. Ik zie je graag...
En om af te sluiten, zoals C. het zei: op 1 januari 2012, 0u01 geef ik 2011 een ferme stamp. Of misschien is het beter dat hij dat doet, vooraleer ik daardoor mijn benen breek ;)
Tot de volgende!
Ik heb een lastige periode achter de rug. Snel even een overzichtje van mijn afgelopen maanden. Heel positief zijn die niet, dus om jullie wat te sparen schrijf ik het kort neer :)
En om jullie er even aan te herinneren: de blogtitel says it all. No need to read.
Mijn neef besloot in september uit het leven te stappen. Op het moment van zijn verdwijning (ja, zo liep het, hij verdween...) wist de hele familie meteen hoe laat het was. Er werd wel een grootse zoekactie opgestart, het werd in de media gebracht maar stiekem wisten wij dat hopen niet meer nodig was. Hij vond geen rust en vrede. Ik hoop dat hij die nu wel heeft...
Een week na zijn verdwijning, op 11 september, kwam hij dan uiteindelijk "boven water". Dit was vooral een opluchting. Zo kon het rouwproces en het afscheid eindelijk beginnen.
Kort daarna ben ik een maand out geweest, waarvan ik één week in het ziekenhuis heb doorgebracht. Ik heb een zwakke rug, en 9 kansen op 10 heb ik door de emoties en stress een terugslag gekregen. Simpelweg door het tillen van een klein meisje, anderhalf jaar oud.
Sinds mijn 12 jaar heb ik last van hernia('s), en dat is er dus niet op vooruit gegaan. Ik heb een epidurale inspuiting gekregen, en de dag voor mijn verjaardag lieten ze mij dan uiteindelijk gaan met de woorden "we kunnen niets meer doen voor jou". Binnen de 10 jaar zal er operatief iets moeten gebeuren aan de tikkende tijdbom in mijn rug (woorden van de dokter). Fun fun fun!
Daarna nog een dikke 3 weken thuis in de zetel gelegen en me vooral nutteloos gevoeld. Ook leuk hoor dat ;)
Eens terug aan de slag op mijn stage kwam ik in een negatieve spiraal terecht. Eerst een whiplash door een duw in de rug, daarna een maag- en darmontsteking door de medicatie voor mijn rug, op dit moment vecht ik tegen een bronchitis en hij lijkt maar niet te beteren. Tot daar, ik overleef het wel.
2 december is mijn tante overleden. Een tante waar ik echt naar opkeek en veel aan had, een vrouw naar mijn hart...
Ze sukkelde al enkele jaren met kanker, maar tot juli van dit jaar leek "alles onder controle". Op reis in Noorwegen is ze zo ziek geworden dat de geneeskunde geen hoop meer had. "We hebben haar opgegeven", zo verwoordden ze het.
Het was een lange en ongelofelijk oneerlijke strijd die ze uiteindelijk noodgedwongen verloor. Lieve lieve tante, ik mis je zo hard. Geen dag gaat voorbij dat ik niet aan je denk, geen moment gaat voorbij dat je niet bij me bent. Ik zie je graag...
En om af te sluiten, zoals C. het zei: op 1 januari 2012, 0u01 geef ik 2011 een ferme stamp. Of misschien is het beter dat hij dat doet, vooraleer ik daardoor mijn benen breek ;)
Tot de volgende!
Geef je gedachten vleugels, je dromen benen & je hart een klein duwtje.
dinsdag 22 november 2011
zondag 20 november 2011
I'm learning to be laid back
Op de een of andere manier vind ik mezelf goed terug in dit liedje.
De zachte muziek met toch een vrolijke toets tegenover de tekst die 'gezongen' wordt.
Ook de 'Please hang up and try again' is een gevoel dat -denk ik- iedereen wel eens heeft. Blijven proberen, er niet in slagen om je er dan uiteindelijk bij neer te leggen.
Bij nader inzien is de vorige zin eigenlijk de definitie van machteloos zijn, en dat is eigenlijk perfect hoe ik me de laatste tijd voel...
Ongelofelijk machteloos...
Geniet...
De zachte muziek met toch een vrolijke toets tegenover de tekst die 'gezongen' wordt.
Ook de 'Please hang up and try again' is een gevoel dat -denk ik- iedereen wel eens heeft. Blijven proberen, er niet in slagen om je er dan uiteindelijk bij neer te leggen.
Bij nader inzien is de vorige zin eigenlijk de definitie van machteloos zijn, en dat is eigenlijk perfect hoe ik me de laatste tijd voel...
Ongelofelijk machteloos...
Geniet...
dinsdag 8 november 2011
Moodsong of the day.
Ik wilde hier snel het liedje posten waar ik al de hele dag mee in mijn hoofd zit..
Jammer genoeg laat mijn iPod het niet toe om het youtubefilmpje zelf te posten, dus geef ik jullie maar wat graag de link!
I'm coming home.
• Chorus: J. Cole
• Verses: JennaAnne
Klik! :)
Dat het origineel (refrein) beter gezongen is ontken ik zeker niet, maar de reden dat ik deze versie van het liedje post heeft ook voor een groot deel te maken met de strofes die JennaAnne er zelf bijgeschreven heeft.
Luister en geniet :)
Jammer genoeg laat mijn iPod het niet toe om het youtubefilmpje zelf te posten, dus geef ik jullie maar wat graag de link!
I'm coming home.
• Chorus: J. Cole
• Verses: JennaAnne
Klik! :)
Dat het origineel (refrein) beter gezongen is ontken ik zeker niet, maar de reden dat ik deze versie van het liedje post heeft ook voor een groot deel te maken met de strofes die JennaAnne er zelf bijgeschreven heeft.
Luister en geniet :)
donderdag 3 november 2011
The stars, the moon, they have all been blown out
dinsdag 13 september 2011
maandag 5 september 2011
My own little black dress
Ingrediënten
* Een oversized t-shirt naar keuze (liefst zonder bedrukkingen)
* Een stofschaar
* Naaigaren in de kleur van je t-shirt, of een ander kleur waar je je kleedje mee wil naaien
* Een naald
* Een naaimachine (eigenlijk is deze niet noodzakelijk, maar als je de betere afwerking wilt is het wel aan te raden)
* Dit filmpje
* En voor de beginnelingen: een beetje engelengeduld! :)
PS: 't is geen misdrijf om er een persoonlijke toets aan toe te voegen! Een knoopje, een strikje of iets anders kan al meteen een heel tof jurkje opleveren.
Mijn resultaat:
En dat vind ik al helemaal niet slecht voor een beginneling ;)
Wat denken jullie?
* Een oversized t-shirt naar keuze (liefst zonder bedrukkingen)
* Een stofschaar
* Naaigaren in de kleur van je t-shirt, of een ander kleur waar je je kleedje mee wil naaien
* Een naald
* Een naaimachine (eigenlijk is deze niet noodzakelijk, maar als je de betere afwerking wilt is het wel aan te raden)
* Dit filmpje
* En voor de beginnelingen: een beetje engelengeduld! :)
PS: 't is geen misdrijf om er een persoonlijke toets aan toe te voegen! Een knoopje, een strikje of iets anders kan al meteen een heel tof jurkje opleveren.
Mijn resultaat:
En dat vind ik al helemaal niet slecht voor een beginneling ;)
Wat denken jullie?
zondag 4 september 2011
Een dagje Leuven.
Ik deel met jullie graag even kort en krachtig mijn superfijne dag!
Alles begon met de trein van 8u17 vanuit Diksmuide. Lekker vroeg, maar wie leuke dingen wil doen moet pijn lijden (jaja, vervormd spreekwoord :) )
Eens de voorspelbare vertragingen en oersaaie treinritten erop zaten, kwam ik om 10u30 aan in Leuven, aan het begin van wat een fijne dag beloofde te worden!
Het plan was dus om samen met mijn zus en schoonbroer -die de avond vooraf vertrokken waren- de kermis en jaarmarkt in Leuven af te dretsen. Maar euh... Waar is die jaarmarkt? Op alle bordjes verboden te parkeren staat maandag 5 september 2011.
Tja, zondag - maandag - zondag - maandag?
Ware het niet natuurlijk dat de jaarmarkt in Leuven op kermismaandag valt, en dus niet op zondag! Eens we daar achter waren gekomen was het ruim 11u30 gepasseerd.
Dan hebben we ons maar een heel dik uur verschanst in de Kruidtuin en daar verschillende mooie en leuke dingen gezien.
Omdat het daarna al tegen enen aanliep besloten we onze buikjes ergens rond te eten.
Na héél wat parlesanten (en geloof me, héél wat betekent in het geval van vandaag een half uur!) belandden we uiteindelijk in De Wiering.
Nog een ongelofelijk hilarische anekdote:
Toen we van het stadhuis in Leuven de doorsteek namen naar het Muntstraatje vroeg ik mijn zus of Louis Tobback daar veel zat.
Haar reactie: "Maar nee, amper. Ik heb die gast nog maar 1 keer gezien!"
En begon ik -wie me kent weet dat ik soms wel eens ongelofelijk spontane dingen doe- met een piepstemmeke 'Loouuiiiiiiis! Loouuuiis!' te gillen.
Krijg ik daar ineens een elleboog in mijn ribben.
LOOP IK DAAR PRAKTISCH OP DEN ENIGE ECHTE LOUIS TOBBACK!!
Met de slappe lach als gevolg. En dien vent keek nekeer raar naar mij.
Maar dan veronderstel ik dat ik natuurlijk niet de enige gillende fan ben ;)
Daarna pendelden we constant tussen de koers 'De Grote Prijs Jef Scherens en den kermis.
Jaja, ik stond aan den finish als onze enige echte Bjorn Leukemans won!!!
Nee ok, that was a lie.
Opnieuw: jaja, ik stond aan de finish als Pino won. En Bjorn Leukemans ergens één van de laatste snelle mannen over de streep kwam, heel erg jammer natuurlijk.
En ik stond er natuurlijk ook bij als de winnaars het podium beklommen ;)
(excuses, ingezoomde Ipod-kwaliteit - ik was er namelijk niet op voorzien om voor de eerste keer in mijn leven een koers van zo dichtbij mee te maken)
Daarna nog gelachen met de mensen die misselijk van de kermisattracties kwamen (als je geïnteresseerd bent, zie hier. Opgelet, misselijkheid kan optreden ook bij het kijken ernaar! Niet dat ik u niet gewaarschuwd heb hé!) en vrouwen die op deze mooie zomerdag (in Leuven althans: de hele dag zon!) met rokskes buitenkomen en zich daarna in een spookkot begeven om zich belachelijk te maken en hun rokjes omhoog te laten vliegen. Dat waren nog al eens tijden ;)
Als afsluiter bezocht ik nog eens het nieuwe stekje van mijn zus en haar vriend, om dan nog een ijsje te eten van 't Galetje en terug op de trein te stappen richting Diksmuide.
Een fijne dag, zult u denken.
Awel, groot gelijk!
Fiene
Edit: mijn kort maar krachtig is precies een beetje uitgelopen.. Dan maar nu bedtijd!
Alles begon met de trein van 8u17 vanuit Diksmuide. Lekker vroeg, maar wie leuke dingen wil doen moet pijn lijden (jaja, vervormd spreekwoord :) )
Eens de voorspelbare vertragingen en oersaaie treinritten erop zaten, kwam ik om 10u30 aan in Leuven, aan het begin van wat een fijne dag beloofde te worden!
Het plan was dus om samen met mijn zus en schoonbroer -die de avond vooraf vertrokken waren- de kermis en jaarmarkt in Leuven af te dretsen. Maar euh... Waar is die jaarmarkt? Op alle bordjes verboden te parkeren staat maandag 5 september 2011.
Tja, zondag - maandag - zondag - maandag?
Ware het niet natuurlijk dat de jaarmarkt in Leuven op kermismaandag valt, en dus niet op zondag! Eens we daar achter waren gekomen was het ruim 11u30 gepasseerd.
Dan hebben we ons maar een heel dik uur verschanst in de Kruidtuin en daar verschillende mooie en leuke dingen gezien.
Die überkoddige schilpaddekens konden mijn zus en ik natuurlijk niet passeren zonder uitbundig vreugdekreetjes te slaken over hoe koddig die beestjes wel niet zijn!
En ik hoor u nu al denken 'Koddig, schildpadden?'Maar jaaaa. Enerzijds, wij zijn meisjes ja, duidelijk. Anderzijds: hoe schattig zwemmen die dingskes wel niet! Elk pootje bewegen ze bijna apart, allé ik bedoel, how cute can it be? :)
Na héél wat parlesanten (en geloof me, héél wat betekent in het geval van vandaag een half uur!) belandden we uiteindelijk in De Wiering.
Nog een ongelofelijk hilarische anekdote:
Toen we van het stadhuis in Leuven de doorsteek namen naar het Muntstraatje vroeg ik mijn zus of Louis Tobback daar veel zat.
Haar reactie: "Maar nee, amper. Ik heb die gast nog maar 1 keer gezien!"
En begon ik -wie me kent weet dat ik soms wel eens ongelofelijk spontane dingen doe- met een piepstemmeke 'Loouuiiiiiiis! Loouuuiis!' te gillen.
Krijg ik daar ineens een elleboog in mijn ribben.
LOOP IK DAAR PRAKTISCH OP DEN ENIGE ECHTE LOUIS TOBBACK!!
Met de slappe lach als gevolg. En dien vent keek nekeer raar naar mij.
Maar dan veronderstel ik dat ik natuurlijk niet de enige gillende fan ben ;)
Daarna pendelden we constant tussen de koers 'De Grote Prijs Jef Scherens en den kermis.
Jaja, ik stond aan den finish als onze enige echte Bjorn Leukemans won!!!
Nee ok, that was a lie.
Opnieuw: jaja, ik stond aan de finish als Pino won. En Bjorn Leukemans ergens één van de laatste snelle mannen over de streep kwam, heel erg jammer natuurlijk.
En ik stond er natuurlijk ook bij als de winnaars het podium beklommen ;)
(excuses, ingezoomde Ipod-kwaliteit - ik was er namelijk niet op voorzien om voor de eerste keer in mijn leven een koers van zo dichtbij mee te maken)
Daarna nog gelachen met de mensen die misselijk van de kermisattracties kwamen (als je geïnteresseerd bent, zie hier. Opgelet, misselijkheid kan optreden ook bij het kijken ernaar! Niet dat ik u niet gewaarschuwd heb hé!) en vrouwen die op deze mooie zomerdag (in Leuven althans: de hele dag zon!) met rokskes buitenkomen en zich daarna in een spookkot begeven om zich belachelijk te maken en hun rokjes omhoog te laten vliegen. Dat waren nog al eens tijden ;)
Als afsluiter bezocht ik nog eens het nieuwe stekje van mijn zus en haar vriend, om dan nog een ijsje te eten van 't Galetje en terug op de trein te stappen richting Diksmuide.
Een fijne dag, zult u denken.
Awel, groot gelijk!
Fiene
Edit: mijn kort maar krachtig is precies een beetje uitgelopen.. Dan maar nu bedtijd!
zaterdag 3 september 2011
woensdag 31 augustus 2011
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!
Dat moest er even uit. Van geluk, vakantie, vermoeidheid, een lekker volle maag maar vooral van opluchting: mijn vakantiejob is gedaan!
En dat het meer dan tijd was, is zeker. De shopmanager vergalde mijn laatste dag volledig (ik heb liever dat mensen niet roddelen maar de dingen meteen tegen mij zelf zeggen! Althans, 't is te zeggen: als ze terecht zijn natuurlijk. Dat was hier totaal het geval niet..), maar mijn vrolijk humeur is onstuitbaar.
Oorzaak 1: een supergeslaagd #TwinnerK gisterenavond. Ik heb heel veel fijne mensen leren kennen, waaronder 2 mensen me dan nog naar het -blijkbaar onveilige- station van Kortrijk hebben vergezeld: nog eens een dikke merci! ;)
Ook door de bounty die werd voorgeschoteld - jeugdsentiment! Onlangs werden die mij geweigerd door de liefste mama in de winkel, dus een welgemeende dankuwel! :D
Oorzaak 2: mijn vakantie hé (zie hierboven)
Oorzaak 3: deze avond deed ik voor het goede doel nogmaals mijn duit in het zakje. Ik ging na mijn werk even langs in het dorpshuis om een bloedgift te doen. Behalve dat ik mij nu een beetje slapkes voel is alles in orde.
Verder staat er nog op het programma voor komende week:
Morgen mijn haar knippen, mijn zus haar studio verhuizen (naar een andere studio), shoppen, vergaderen, vriendjes bezoeken en vooral veel slaap inhalen!
Lieve groetjes!
Dat moest er even uit. Van geluk, vakantie, vermoeidheid, een lekker volle maag maar vooral van opluchting: mijn vakantiejob is gedaan!
En dat het meer dan tijd was, is zeker. De shopmanager vergalde mijn laatste dag volledig (ik heb liever dat mensen niet roddelen maar de dingen meteen tegen mij zelf zeggen! Althans, 't is te zeggen: als ze terecht zijn natuurlijk. Dat was hier totaal het geval niet..), maar mijn vrolijk humeur is onstuitbaar.
Oorzaak 1: een supergeslaagd #TwinnerK gisterenavond. Ik heb heel veel fijne mensen leren kennen, waaronder 2 mensen me dan nog naar het -blijkbaar onveilige- station van Kortrijk hebben vergezeld: nog eens een dikke merci! ;)
Ook door de bounty die werd voorgeschoteld - jeugdsentiment! Onlangs werden die mij geweigerd door de liefste mama in de winkel, dus een welgemeende dankuwel! :D
Oorzaak 2: mijn vakantie hé (zie hierboven)
Oorzaak 3: deze avond deed ik voor het goede doel nogmaals mijn duit in het zakje. Ik ging na mijn werk even langs in het dorpshuis om een bloedgift te doen. Behalve dat ik mij nu een beetje slapkes voel is alles in orde.
Verder staat er nog op het programma voor komende week:
Morgen mijn haar knippen, mijn zus haar studio verhuizen (naar een andere studio), shoppen, vergaderen, vriendjes bezoeken en vooral veel slaap inhalen!
Lieve groetjes!
maandag 29 augustus 2011
zondag 28 augustus 2011
Nog 3 dagen!
Ik sta aan de vooravond van mijn drie laatste werkdagen in de Veritas Roeselare. Ergens wel met een dubbel gevoel: ik heb nog nooit zo graag een vakantiejob gedaan! Ik geniet van de winkel, krijg (in 't geniep) de slappe lach met domme vragen van de mensen en heb al ongelofelijk veel bijgeleerd.
Aan de andere kant is er dan de ongelofelijk hypocriete en egoïstische shopmanager, die sinds een week terug uit verlof is gekomen. Werken in de winkel doet ze niet, en doet de dingen alleen maar in haar eigen voordeel. Pauzeert 2 uur, terwijl wij op 30 minuten ons eten moeten binnenproppen, en nog veel frustraties...
Vandaar het dubbel gevoel dus. Ze zijn (naar 't schijnt) ook tevreden van mij, dus dat geeft een goed gevoel.
En wat als ze me nu zouden vragen 'Kom je volgend jaar terug?'. Dan vind ik het een beetje raar om te zeggen 'Graag, maar alleen als de shopmanager in verlof is!'. Vinden jullie ook niet? ;)
Dus. Nog 3 dagen, van 9u30 tot 18u klanten bedienen en winkel op orde houden, en dan heb ik terug een beetje vakantie...
Op 12 september begin ik terug met school, maar leuker en belangrijker: op 16 september vertrek ik op reis! (Ja, shame on me. Ik ga op reis als ik al les heb...) Jammer maar helaas, het kon nu eenmaal niet anders. Mijn vrienden F. en S. hebben nu eenmaal maar vakantie vanaf dan, dus vroeger kon het niet!
Onze trip gaat naar Athene, om op 20 september af te zakken naar Santorini (met de boot!). Daar blijven we tot de 23ste, daarna terug huiswaarts.
Vandaag ging ik met mama naar de Belgische film Swooni.
In het begin was het een beetje onwennig en verwarrend om te volgen. Uiteindelijk krijg je wel een vermoeden van hoe alles zal aflopen, maar het uiteindelijke einde wordt toch pas duidelijk eens dat moment is aangebroken in de film, en zo heb ik het wel graag :)
Af en toe oogjes die vol traantjes schoten, en dat kan me ook wel bekoren. (Dan wel hopen dat niemand dat heeft gezien, iedereen kent dat gevoel wel denk ik..)
Hoe dan ook, ik bekijk nu nog eens de uitzending van het seizoeneinde van thuis, om morgen terug te kunnen volgen hé.
Liefs, x
(PS: als dit blogbericht hier en daar geen steek houdt, dan ligt het aan de vermoeidheid...)
Aan de andere kant is er dan de ongelofelijk hypocriete en egoïstische shopmanager, die sinds een week terug uit verlof is gekomen. Werken in de winkel doet ze niet, en doet de dingen alleen maar in haar eigen voordeel. Pauzeert 2 uur, terwijl wij op 30 minuten ons eten moeten binnenproppen, en nog veel frustraties...
Vandaar het dubbel gevoel dus. Ze zijn (naar 't schijnt) ook tevreden van mij, dus dat geeft een goed gevoel.
En wat als ze me nu zouden vragen 'Kom je volgend jaar terug?'. Dan vind ik het een beetje raar om te zeggen 'Graag, maar alleen als de shopmanager in verlof is!'. Vinden jullie ook niet? ;)
Dus. Nog 3 dagen, van 9u30 tot 18u klanten bedienen en winkel op orde houden, en dan heb ik terug een beetje vakantie...
Op 12 september begin ik terug met school, maar leuker en belangrijker: op 16 september vertrek ik op reis! (Ja, shame on me. Ik ga op reis als ik al les heb...) Jammer maar helaas, het kon nu eenmaal niet anders. Mijn vrienden F. en S. hebben nu eenmaal maar vakantie vanaf dan, dus vroeger kon het niet!
Onze trip gaat naar Athene, om op 20 september af te zakken naar Santorini (met de boot!). Daar blijven we tot de 23ste, daarna terug huiswaarts.
Vandaag ging ik met mama naar de Belgische film Swooni.
In het begin was het een beetje onwennig en verwarrend om te volgen. Uiteindelijk krijg je wel een vermoeden van hoe alles zal aflopen, maar het uiteindelijke einde wordt toch pas duidelijk eens dat moment is aangebroken in de film, en zo heb ik het wel graag :)
Af en toe oogjes die vol traantjes schoten, en dat kan me ook wel bekoren. (Dan wel hopen dat niemand dat heeft gezien, iedereen kent dat gevoel wel denk ik..)
Hoe dan ook, ik bekijk nu nog eens de uitzending van het seizoeneinde van thuis, om morgen terug te kunnen volgen hé.
Liefs, x
(PS: als dit blogbericht hier en daar geen steek houdt, dan ligt het aan de vermoeidheid...)
woensdag 24 augustus 2011
dinsdag 23 augustus 2011
De Goedgemutste Breicampagne
Sinds ik in de Veritas mijn vakantiejob doe, komt mijn creatieve zelf helemaal in me boven.
Niet alleen haakte ik al mijn eigen handtasje, ik heb zondag leren breien (leve mama!) en ben nu volop bezig met het breien van smoothiemutsjes voor de campagne van Innocent.
Niet alleen haakte ik al mijn eigen handtasje, ik heb zondag leren breien (leve mama!) en ben nu volop bezig met het breien van smoothiemutsjes voor de campagne van Innocent.
Eentje prijkt al in de Veritas van Roeselare, jammer genoeg heb ik er geen foto van getrokken...
Gisterenavond had ik de smaak helemaal te pakken, en breide ik op één avond een volledig mutsje (Voor gevorderde brei-mensen misschien een fluitje van een cent, maar voor mij slechts de tweede keer dat ik breinaalden vasthad!).
Het resultaat kun je alvast hierboven aanschouwen. Ik ben nog op zoek naar een leuk accentje om er bovenop te bevestigen (een pompon, knoopje of een ander tof ding). Iemand een ideetje?
Als jullie zelf zin hebben om de breinaalden vast te grijpen en je creativiteit bot te vieren, ga je gang!
Eind november komen alle mutsjes op smoothies van Innocent te staan, die in Delhaize verkocht zullen worden.
Per verkochte smoothie met een mutsje gaat er €0.30 naar Welzijnszorg, die zich inzetten voor de armoede in Vlaanderen!
De boodschap is dus:
* Kun je breien, maak enkele smoothiemutsjes en smijt ze in de ophaalbak in de dichtstbijzijnde Veritas.
* Kun je niet breien, stap eind november een Delhaize binnen en koop jezelf een gezonde en lekkere smoothie met mutsje! (dat geldt natuurlijk ook voor diegene die wel kunnen breien hé ;) )
Liefs!
zondag 21 augustus 2011
Oma en opa 65 jaar getrouwd, dat vraagt om een feestje!
Zoals in de titel wel duidelijk werd gemaakt was het partytime!
Hoewel, 'partytime' is wel een zeer ontoepasselijk woord voor mijn grootouders van 89 en 87 jaar :)
Veel meer dan op hun stoel zitten, met luide stem vertellen (vooral oma dan) en stiekem boven hun brilrand piepen naar hun 6 kinderen, 15 kleinkinderen en -voorlopig- 5 achterkleinkinderen zat er voor hen jammer genoeg niet in. 't Is dan ook wel al een leeftijd om U tegen te zeggen + wetende dat ze nog samen in hun eigen huisje wonen met een minimum aan hulp.. Respect!
Om de dag dus kort samen te vatten: veel gegeten, lekker gegeten (ook wel lang gewacht op het lekker eten), veel gebabbeld en gelachen. Fijn om familie te zien die je anders maar 1x per jaar ziet!
Na het middagmaal, bezoek van de delegatie van het stadsbestuur en geen Yves Leterme (itt hun diamanten bruiloft ;) ) werd het stilletjes aan tijd om nog eens in het ouderlijke huis binnen te wippen. Voor mij bijna wekelijkse kost, voor sommigen bijna zeldzaam.
Daar braambeskes geplukt van hun gigantische struik, een koffietje/kriekske/palmke gedronken om daarna op speurtocht te gaan en te ontdekken dat zo'n oud huis nog te bieden heeft. En geloof me: das veel!
Iedereen tevreden naar huis, opa en oma nagenietend in hun zetel met hun medaille van de koning (jaja, de koning!) op schoot.
En bij deze: Fien tevreden in haar bed.
Slaap zacht!
Hoewel, 'partytime' is wel een zeer ontoepasselijk woord voor mijn grootouders van 89 en 87 jaar :)
Veel meer dan op hun stoel zitten, met luide stem vertellen (vooral oma dan) en stiekem boven hun brilrand piepen naar hun 6 kinderen, 15 kleinkinderen en -voorlopig- 5 achterkleinkinderen zat er voor hen jammer genoeg niet in. 't Is dan ook wel al een leeftijd om U tegen te zeggen + wetende dat ze nog samen in hun eigen huisje wonen met een minimum aan hulp.. Respect!
Om de dag dus kort samen te vatten: veel gegeten, lekker gegeten (ook wel lang gewacht op het lekker eten), veel gebabbeld en gelachen. Fijn om familie te zien die je anders maar 1x per jaar ziet!
Na het middagmaal, bezoek van de delegatie van het stadsbestuur en geen Yves Leterme (itt hun diamanten bruiloft ;) ) werd het stilletjes aan tijd om nog eens in het ouderlijke huis binnen te wippen. Voor mij bijna wekelijkse kost, voor sommigen bijna zeldzaam.
Daar braambeskes geplukt van hun gigantische struik, een koffietje/kriekske/palmke gedronken om daarna op speurtocht te gaan en te ontdekken dat zo'n oud huis nog te bieden heeft. En geloof me: das veel!
Iedereen tevreden naar huis, opa en oma nagenietend in hun zetel met hun medaille van de koning (jaja, de koning!) op schoot.
En bij deze: Fien tevreden in haar bed.
Slaap zacht!
donderdag 18 augustus 2011
Niet het wel en wee van Fien V.
Ik was van plan een blogje te schrijven over mijn afgelopen dagen, maar zal dit niet doen.
Een hart onder de riem voor iedereen die direct of indirect slachtoffer is geworden van het noodweer op Pukkelpop 2011
maandag 15 augustus 2011
Oeps.
Ai ai, foei Fien!
Na mijn plechtig voornemen (aan mezelf) om mijn blog wat meer te onderhouden en vaker te updaten, ben ik erin geslaagd maar liefst 4 maand niet naar mijn eigenste blogje te komen! (Ja, de rode kaakjes voel ik opkomen).
Hoe ik hier dan wel terecht kwam heb ik te danken aan B., die mij m'n eerste reactie gaf ;) Toen ik haar blog aan het lezen was, zag ik dat ze mijn blog volgt! Waw, dat zet de teller op 2! :D
In ieder geval: dankuwel! Bij deze beloof ik nog eens plechtig mijn blog beter te onderhouden...
De afgelopen maanden zijn uiteraard niet zonder horten en stoten voorbij gegaan. Ik sloot het schooljaar af met twee keer een '9' op mijn rapport: de 9 voor filosofie die hier al ergens beschreven stond, en dan nog een 9 voor 'methodiek sociaal-wetenschappelijk onderzoek'. Dat laatste vak heb ik meermaals vervloekt toen ik aan het studeren was. Het gaat over hoe je een enquête moet opstellen, een interview afnemen, een groep observeren, pijltjesdiagrammen tekenen,.... Die eerste dingen zijn materie die ik wél kan toepassen in praktijk, maar die ik theoretisch blijkbaar niet correct neergeschreven krijg. Jammer dus...
Ook die pijltjesdiagrammen vervloek ik ongehoord. Eén verkeerde < of >, een stippellijntje in plaats van een volle lijn en de puntjes dalen vervaarlijk dicht bij nul. En zo geschiedde het dus ook..
Ook die pijltjesdiagrammen vervloek ik ongehoord. Eén verkeerde < of >, een stippellijntje in plaats van een volle lijn en de puntjes dalen vervaarlijk dicht bij nul. En zo geschiedde het dus ook..
Maar een tegenslag komt nooit zonder (noodgedwongen) oplossing: omdat ik mijn vakantiejob van de vorige jaren niet meer doe, moest ik op de laatste knip op zoek naar iets anders. Tussen de examens door en met 50 geprinte cv's in de hand deed ik een wandelingetje in de winkelstraat van Roeselare. Natuurlijk horen daar ook veel 'nee's' en loze beloften bij, maar guess what... Een half uur nadat ik mijn cv had afgeleverd bij Veritas, kreeg ik al telefoon: "Je hebt de job!"
Enthousiasme alom natuurlijk, alleen... Voor de maand augustus...
Zo geschiedde het dus dat ik mijn herexamens (noodgedwongen maar ook een beetje welwillend) liet tolereren. Toch een lange vakantie dus - met een ieniemienie beetje schuldgevoel... Mijn dierbare tolerantiepuntjes zomaar foetsie door de vakantiejob...
Met een gerust gemoed kon mijn vakantie dus beginnen!
Allereerst ben ik verkozen tot cultuurpraeses van mijn studentenvereninging; hell yeah! Ik zie het volledig zitten, want in die bende zitten alleen maar vrienden! (op één jongen na dan, maar dat is overal wel een beetje zo zeker :) )
De druilerige maand juli die waarschijnlijk niemand ontgaan is heb ik gespendeerd als -op de 3 dagen familietrip naar Parijs na- niets doen! Dat het weer serieus roet in het eten heeft gestrooid staat duidelijk als een paal boven water. En als kers op de taart moest ik mijn vakantie afsluiten met buikgriep, anders zou het geen échte vakantie geweest zijn hé ;)
Dan begonnen met mijn vakantiejob in Veritas, en ik doe het graag! Das natuurlijk ook altijd een meevaller.
Fijne collega's en vooral een héél erg fijne winkel!
Zover zijn we dus: een paar soirée's met vrienden, heerlijk zalige moeder-dochteruitstapjes en anderhalve maand vakantie verder sta ik aan de avond (bijna nacht, shit) van nog een werkdag.
En nu maar duimen voor mezelf dat ik mijn belofte onderhoud en vaker (en dus een korter) blogje post!
Sweets!
dinsdag 12 april 2011
Ik mis jou in de zoektocht naar mezelf
Ik heb het de laatste dagen ongelofelijk druk met de generale week van 3 Musketiers (www.3musketiers.be) , en ben daardoor mezelf een beetje kwijt geraakt. Ik heb ook zo danig veel om over na te denken en heb het gevoel dat ik ongelofelijk verloren loop. Hellup!
En, waar ben jij?
Morgen opnieuw een lange dag: van 9u ’s morgens tot 22u ’s avonds repeteren. Losgehen! Ik doe het enorm graag, maar ’t is een beetje jammer dat er sommigen tegensteken (als je begrijpt wat ik bedoel)
Hoe dan ook: slaapwel!
Fien
donderdag 7 april 2011
I wonder if I'm allowed just ever to be
*zucht*
Ondertussen is er al heel wat gebeurd in mijn leven - niet onbegrijpelijk na 2 maanden stilte.
Om in detail te treden is de lijst veel te lang, maar ik kan jullie verzekeren dat er diepe dalen maar ook ongekende hoogtes tussen zaten.
Enkele uitschieters: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=G6637PGPT
Britt was één van mijn beste vriendinnen in het middelbaar.. Elkaar een tijdje uit het oog verloren maar geloof me, op zo'n momenten blijkt uit het oog helemaal niet uit het hart.
Nog een 'minder' momentje was dan de tweede midnightswim (24 maart). Vol enthousiasme en hopend op een toffe avond samen met vriendin E. richting zwembad.
Jammer genoeg besloten 4 gasten (I still know you, jongen met de aansluitende en nauwe zwemshort! - zo genre duikerspak maar dan enkel het broekje) de buis van het Maria Magdalenazwembad op te stoppen en knalde ik er dus frontaal tegenaan. Gevolg: niet meer op rechtervoet kunnen staan.
Na een paar traantjes in het zwembad werd ik door 2 paar sterke armen van redders uit het zwembad getrokken en begaf ik me in de armen van een vriend van E. richting douche. 23u, en de avond die amper was begonnen kwam al aan zijn einde.
Na heel wat zwoegen en trunten uiteindelijk in het kleedhokje terecht gekomen en me met alle moeite van de wereld kunnen aankleden.
Eens op kot (wat een geluk, we waren met de auto van E. 's moeder naar 't zwembad gekomen) snel in bed gekropen om niet te kunnen slapen van de pijn. Zelfs een donsdeken woog precies 1000 kg op mijn dik en blauw voetje.
Eens het vrijdag was (donderdag nog een dagje stage op 2 voeten) werd het de toer van West-Vlaanderen om alle nodige dokters te bezoeken + onderzoeken uit te voeren. Verdict: alle3 de gewrichtbanden uit mijn rechtervoet zijn verrokken, waarvan er ook nog 1 is ingescheurd en nog water rond mijn enkel. Joy, zwemmen is fijn en gezond!
Ik zit al 2 weken met verdomde krukken opgezadeld én dan nog eens in tape. Douchen op 1 voet is niet van het simpelste, geloof me.
Ik besef net dat ik niets positief heb neergepend over mijn voorbije maanden. Mijn stage verliep niet echt goed. Ik voelde me er niet echt thuis en de taken die ik kreeg (zoals 'snij eens deze blaadjes met de snijmachine) waren niet echt degene die ze mij hadden voorgesteld. Gevolg is dus dat ik op zoek ga naar een nieuwe stageplaats voor mijn derdejaarsstage...
Dinsdagnacht (5 op 6 april) was een hoogtepunt. Waarom kan ik niet echt vertellen, maar geloof me. Great night, great memories!
Ik weet dat dit een ongelofelijk warrig en ongestructureerd blogbericht is, maar ik zal in de toekomst mijn best doen dit hier een beetje meer te onderhouden.
't Zou feitelijk al een groten zijn moest ik de layout hier kunnen aanpassen want zelfs dat is me nog niet gelukt :(
Blogtitel komt uit dit liedje
Van IJslandse muziek kan ik eindeloos genieten... Enjoy!
Liefs,
Fiene
zaterdag 5 februari 2011
Helleu.
It is I, Fien.
Ja, na een hele lange tijd niets meer van me te gehoord hebben en dat ik na lang twijfelen uiteindelijk nog eens op de snelkoppeling naar mijn blog durfde klikken, ben ik er nu toch toe gekomen nog eens wat te schrijven.
Ik dacht eerst dat de confrontatie met de korte berichtjes die ik hier geschreven heb de laatste tijd te groot zou zijn, maar ik ben denk ik op een punt gekomen dat het merendeel al een plaatsje heeft gekregen.
Ondertussen is er -zoals te verwachten viel- heel wat gebeurd in mijn leven. Ik heb mijn 3de examenperiode op de hogeschool grotendeels succesvol afgewerkt (ik heb een 9 voor het vak sociale filosofie - khad feitelijk niet anders verwacht, als je op het examen dingen vraagt die 'niet te kennen' waren...). Of dit nu aan mij ligt of aan die warrige docent laat ik in het midden, 't is niet aan mij om erover te oordelen want ik kan er toch niets aan veranderen. Verder stond ik tot mijn grote verbazing als 'afwezig' genoteerd op een examen dat ik wel heb afgelegd; ik leg immers alle examens af :) Na wat hysterisch gedoe en heen en weer bellen dan toch het nieuws gekregen dat dit hoogstwaarschijnlijk een administratieve fout zal zijn. Opluchting 1!
De stress die ik gisterenmorgen (door het puntenprobleem) erbij kreeg deed niet veel goeds: ik moest me gisterenmiddag ook voor de 2de keer aanmelden om mijn praktisch rijexamen uit te voeren... Vorige vrijdag (28/01) was ik niet geslaagd omdat ik bij het parkeren met mijn achterwiel een centimeter of 2 op de stoep stond: automatisch gebuisd :( De rest van mijn parcours had ik toen wel foutloos afgelegd.
En ja hoor, gisteren heb ik het VOLLEDIG correct afgelegd: IK HEB MIJN RIJBEWIJS! :D Opluchting 2!
Preuts lik 40 natuurlijk, want ik was echt gespannen na de bewogen morgen..
Verder zit mijn weekje "krokusvakantie" er op. Morgen een laatste keer kassa bedienen in Delhaize, en daarna 2 maand stage in het Broelmuseum van Kortrijk (Brielmuseum, zoals mijn zus het noemde - bedankt zus!). Aan de ene kant zie ik het wel zitten, aan de andere kant is het volledig nieuw en brengt dat ook wel een beetje stress met zich mee.
Maar niet getreurd, eindelijk 2 maand in het werkveld en niet aan die schoolbanken!
Wish me luck!!
Liefs,
Abonneren op:
Posts (Atom)