Nog 3 dagen!

Ik sta aan de vooravond van mijn drie laatste werkdagen in de Veritas Roeselare. Ergens wel met een dubbel gevoel: ik heb nog nooit zo graag een vakantiejob gedaan! Ik geniet van de winkel, krijg (in 't geniep) de slappe lach met domme vragen van de mensen en heb al ongelofelijk veel bijgeleerd.
Aan de andere kant is er dan de ongelofelijk hypocriete en egoïstische shopmanager, die sinds een week terug uit verlof is gekomen. Werken in de winkel doet ze niet, en doet de dingen alleen maar in haar eigen voordeel. Pauzeert 2 uur, terwijl wij op 30 minuten ons eten moeten binnenproppen, en nog veel frustraties...
Vandaar het dubbel gevoel dus. Ze zijn (naar 't schijnt) ook tevreden van mij, dus dat geeft een goed gevoel.
En wat als ze me nu zouden vragen 'Kom je volgend jaar terug?'. Dan vind ik het een beetje raar om te zeggen 'Graag, maar alleen als de shopmanager in verlof is!'. Vinden jullie ook niet? ;)
Dus. Nog 3 dagen, van 9u30 tot 18u klanten bedienen en winkel op orde houden, en dan heb ik terug een beetje vakantie...

Op 12 september begin ik terug met school, maar leuker en belangrijker: op 16 september vertrek ik op reis! (Ja, shame on me. Ik ga op reis als ik al les heb...) Jammer maar helaas, het kon nu eenmaal niet anders. Mijn vrienden F. en S. hebben nu eenmaal maar vakantie vanaf dan, dus vroeger kon het niet!
Onze trip gaat naar Athene, om op 20 september af te zakken naar Santorini (met de boot!). Daar blijven we tot de 23ste, daarna terug huiswaarts.

Vandaag ging ik met mama naar de Belgische film Swooni.
In het begin was het een beetje onwennig en verwarrend om te volgen. Uiteindelijk krijg je wel een vermoeden van hoe alles zal aflopen, maar het uiteindelijke einde wordt toch pas duidelijk eens dat moment is aangebroken in de film, en zo heb ik het wel graag :)
Af en toe oogjes die vol traantjes schoten, en dat kan me ook wel bekoren. (Dan wel hopen dat niemand dat heeft gezien, iedereen kent dat gevoel wel denk ik..)

Hoe dan ook, ik bekijk nu nog eens de uitzending van het seizoeneinde van thuis, om morgen terug te kunnen volgen hé.

Liefs, x
(PS: als dit blogbericht hier en daar geen steek houdt, dan ligt het aan de vermoeidheid...)